Kew Garden
Królewskie Ogrody Botaniczne w Kew (ang. The Royal Botanic Gardens, Kew) – rozległy kompleks ogrodów i szklarni pomiędzy Richmond i Kew w Richmond upon Thames, w południowo-zachodnim Londynie. Jest to także organizacja zarządzająca tym kompleksem terenów zieleni wraz z ogrodami Wakehurst Place w Sussex. Jest to jednocześnie placówka naukowa i edukacyjna o międzynarodowym znaczeniu w zakresie badań botanicznych, zatrudniająca około 700 pracowników. Kew Gardens to liczne pracownie naukowe, biblioteka, jedno z największych herbariów na świecie, miejsca obsługujące odwiedzających (restauracje, galerie). W roku 2005 Kew Gardens zostało odwiedzone przez blisko 1,5 miliona gości. W 2003 Kew Gardens zostały wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Koishikawa Korakuen
To XVII-wieczny ogród w Koishikawa , Bunkyō, Tokio . Ogród został założony przez Mito Yorifusa w 1629 roku, a uzupełniony przez jego syna Mito Mitsukuni . Został stworzony za radą chińskiego uczonego Zhu Zhiyu i zawiera elementy zarówno chińskiego, jak i japońskiego smaku.
Jest to jeden z trzech ocalałych ogrodów daimyō z wielu, które powstały w Edo po tym, jak stało się wojskową stolicą kraju, pozostałe to ogrody Rikugi-en i Hama Rikyū
Butchart
Każdego roku niemal milion zwiedzających przybywa na wyspę Vancouver, aby podziwiać jedne z najpiękniejszych ogrodów na Ziemi: Butchart.
Dzisiaj Ogrody Butchart to 22 hektary zachwycających kompozycji, ale ponad sto lat temu w tym miejscu był jedynie zdewastowany teren – wyeksploatowany kamieniołom, w którym wcześniej wydobywano wapień do produkcji cementu. Cement to był specjalnością pana Butcharta. Specjalnością pani Butchart było piękno. To ona, jeszcze w roku 1904, wpadła na pomysł założenia pierwszego ogrodu na terenie byłego kamieniołomu. Tak powstał wspaniały: Sunken Garden. W latach 20. XX w. dołączyły: ogród włoski i rosarium. Potomkowie Jenny i Roberta Butchartów odziedziczyli zarówno posiadłość, jak i zamiłowanie do ogrodnictwa. Dzisiaj ogrody nadal należą do rodziny i są zaliczane do najwspanialszych arcydzieł sztuki ogrodniczej
Keukenhof
Każdego roku 7 milionów cebulek sadzi się ręcznie w holenderskim ogrodzie Keukenhof.
To jeden z najwspanialszych ogrodów świata, specjalizujący się w kwiatach cebulowych. Wspaniałe kompozycje stworzone z tulipanów, hiacyntów, szafirków, krokusów, narcyzów i innych można zwiedzać od końca marca do połowy maja niedaleko miejscowości Lisse w Holandii.
W XV w. na tym terenie odbywały się polowania. Dziczyzna i zebrane w okolicy zioła trafiały na stół w zamku księżnej Jacoby van Beieren. Ponoć nazwa Keukenhof – ogród kuchenny – wywodzi się jeszcze z tamtych czasów.
W XIX w. baron i baronowa Van Pallandt zalecili projekt ogrodów Janowi i Luisowi Zocherom. Stworzyli oni ogród w stylu angielskim, którego założenia nadal są podstawą kompozycji.
Dla publiczności otwarto go w 1949r. Obecnie ogród ma 32 hektary i 15 kilometrów ścieżek.
Suan Nong Nooch
Tajski Nong Nooch to największy i najpiękniejszy ogród w Azji. Codziennie odwiedza go ponad 2000 zwiedzających.
W roku 1954 pan Pisit i pani Nongnooch Tansacha zakupili 600 akrów terenu, aby założyć plantację owoców takich jak mango, pomarańcze i kokosy. Te plany nigdy nie zostały zrealizowane. Pani Nongnooch podczas swoich zagranicznych podroży tak zafascynowała się sztuką ogrodniczą, że zamiast nudnej plantacji zapragnęła wspaniałych ogrodów.
Nazwany na jej cześć ogród botaniczny początkowo miał służyć ochronie gatunków, później został przekształcony w atrakcję turystyczną, prezentującą nie tylko bogactwo roślin, ale także kulturę Tajlandii. Oprócz wielu elementów tradycyjnej architektury, zwiedzający mogą liczyć na pokazy tańców, sztuk walki, a nawet uroczystości religijnych oraz specjalny pokaz z udziałem słoni.
Dla publiczności ogród otwarto w 1980 roku, od tego czasu jego pełna nazwa brzmi Suan Nong Nooch.
Exbury Gardens
Ogrody Exbury (hrabstwo Hampshire, Anglia) to 81 hektarów cudownych kompozycji krajobrazowych, oszołamiających zapachów i barw.
Słyną z imponującej kolekcji różaneczników, azalii i kamelii oraz rzadkich gatunków drzew i krzewów. Sam tylko zbiór różaneczników liczy 10 000 okazów. Ogrody zostały założone 1919 r. przez Lionela Nathana de Rothschilda, który chciał stworzyć miejsce mogące stać się ucieczką od codziennych trosk. Włożył w to przedsięwzięcie mnóstwo czasu i pieniędzy, ale udało się – ogrody te należą do najpiękniejszych na świecie. Przez większą część roku Exbury Gardens są otwarte dla zwiedzających. Dodatkową atrakcją jest kolejka parowa.
Huntington Garden
Czasami mówi się, że biznesmenów interesują jedynie pieniądze. Z pewnością nie dotyczy to Henry’ego E. Huntingtona, który nie tylko podbił świat biznesu, ale założył jedną z najważniejszych na świecie bibliotek, jeden z najpiękniejszych na świecie ogrodów i wspaniałą kolekcje sztuki.
W 1903 r. Henry Huntington kupił posiadłość liczącą niemal 600 akrów. Sady owocowe i pastwiska wkrótce zaczęły zamieniać się w przepięknie ukształtowane ogrody, ze starannie dobraną roślinnością. W kształtowaniu tego, co wkrótce stało się jednym z najbardziej znanych ogrodów botanicznych, pomagał Henry’emu nadzorca William Hertrich.
Dzisiaj to 207 akrów, z których 120 jest udostępnionych zwiedzającym.
Na terenie pierwszego założonego ogrodu Lily Ponds, znajdują się naturalne źródła, które wykorzystano do stworzenia dwóch większych i trzech mniejszych stawów, stanowiących bazę zachwycającego ogrodu wodnego. Równie słynny jest ogród japoński i ogród pustynny ze wspaniałą kolekcją kaktusów
Ryoanji
Ogród znajduje się w Kioto, w Japonii. Został założony jako ogród przyświątynny w XV w., w stylu karesansui (suchy krajobraz).
Największa grupa liczy 5 kamieni, oprócz niej są jeszcze 2 grupy po 3 kamienie i 2 grupy po dwa. Żwir jest codziennie grabiony przez mnichów ze świątyni. Mech wokół kamieni to jedyna roślinność ogrodu.
Ogród jest zaprojektowany do oglądania w pozycji siedzącej z werandy rezydencji opata klasztoru. Jednak z żadnego miejsca na werandzie nie można zobaczyć wszystkich 15 kamieni jednocześnie. Mówi się, że trzeba osiągnąć oświecenie, aby zobaczyć wszystkie 15 w jednym momencie.
Istnieje wiele legend i teorii dotyczących ukrytego znaczenia kompozycji. Niektórzy twierdzą, że reprezentuje ona górskie szczyty ponad chmurami, inni że przedstawia płynące tygrysy. Są i tacy, którzy uważają, że nie należy dopatrywać się zaszyfrowanych treści w abstrakcyjnej kompozycji służącej medytacji.
Geometryczny układ kamieni był badany również przez naukowców. Wyniki tej analizy sugerują, że to, co najmocniej oddziałuje na widza, to nie kamienie, ale pusta przestrzeń pomiędzy nimi.